🎙️مصاحبه اختصاصی پدیده مارکت با سروش مسیحی؛ از شروع فوتبال تا رؤیاهای بزرگ آینده
از شروع مسیر فوتبالیت و اینکه چطور ادامه پیدا کرد بگو.
من سروش مسیحی هستم، متولد اردیبهشت ۱۳۸۲. فوتبال برای من از بچگی بخشی از زندگی‌ام بوده و همیشه با عشق و انگیزه دنبالش کردم.از دوران پایه فوتبال را جدی دنبال کردم. قدم‌به‌قدم با تلاش و پشتکار پیش رفتم و خوشبختانه توانستم در باشگاه‌هایی مثل پیکان، سایپا، پادیاب خلخال و الان هم شهدای بابلسر حضور داشته باشم. امسال واقعاً خوشحالم که پیراهن باشگاه خوب و نام‌دار شهدای بابلسر را بر تن دارم؛ تیمی که همیشه فوتبالیِ واقعی و بااصالت ارائه داده.
در مسیرت با چه مربیانی همکاری داشتی و چه کسانی بیشتر روی تو تأثیر گذاشتند؟
در رده‌های پایه کنار مربیان بزرگی کار کردم؛ آقای روزبه مددی، آقای رحمان جهانشانلو، آقای مهدی جباری، آقای فرهاد کاظمی و آقای مرتضی رضازاده.
هرکدام از این عزیزان چیزهای مهمی به من یاد دادند، اما بیشترین اثر را از آقای مهدی جباری، آقای فرهاد کاظمی و آقای مرتضی رضازاده گرفتم.واقعاً از تجربه و شخصیت‌شان خیلی استفاده کردم؛ هم فوتبال یاد گرفتم هم انسانیت.
در مورد پست تخصصی‌ات بگو. چه نقشی در زمین داری و بازی‌ات شبیه به کدام بازیکن‌هاست؟
پست اصلی من دفاع راست و هافبک راست است. همیشه سعی کردم بازیکنی باشم که علاوه بر کار دفاعی، در بازی‌سازی، سرعت، پرس و حمله هم کمک کند.
الگوی پستم از بچگی دنی آلوز بوده؛ بخاطر جسارت، هوش تاکتیکی و سبک بازی رو به جلو.اما اگر بخواهم از کسی نام ببرم که همیشه الهام‌بخش زندگی فوتبالی‌ام بوده، بدون شک کریستیانو رونالدو است. پشتکار، نظم، انگیزه و جنگندگی او چیزی است که همیشه سعی کردم در مسیر خودم پیاده کنم.
نقش خانواده در مسیر حرفه‌ای‌ات چطور بوده؟
واقعاً اگر امروز در این مسیر هستم، به خاطر حمایت خانواده‌ام است. هیچ‌وقت مانعم نشدند، همیشه پشت من بودند و از ته دل کمکم کردند.صادقانه بگویم: دست‌بوس تک‌تکشان هستم.چون تمام سختی‌ها، سفرها، هزینه‌ها و استرس‌های فوتبالی را تحمل کردند که من رشد کنم و پیشرفت داشته باشم.
اهداف و رؤیاهای آینده‌ات چیست؟
همیشه هدفم این بوده که آن‌قدر پیشرفت کنم که اول خودم را سربلند کنم جلوی خانواده‌ام و بعد هم آن‌ها را خوشحال کنم.
همیشه دوست داشتم به جایی برسم که بتوانم به افراد نیازمند کمک کنم یا حتی جوان‌های فوتبالی بااستعداد را حمایت کنم؛ کسانی که واقعاً لیاقت دارند اما شاید مسیر درست یا شرایط مناسب ندارند.
می‌خواهم روزی شرایطی داشته باشم که بتوانم دستشان را بگیرم و آن‌ها را به جایگاهی که استحقاقش را دارند برسانم.
در پایان اگر حرف یا پیامی داری، بگو.
آرزوی سلامتی برای همه دارم.امیدوارم روزهای خوب، خبرهای خوب و اتفاقات مثبت برای تک‌تک مردم رقم بخورد. دنیا همین‌طوری سخت هست؛ امیدوارم لبخند از روی لب‌های هیچ‌کس نرود.
