🎙️مصاحبه اختصاصی پدیده مارکت با پارسا برزگر؛ مهاجم بلندقد و آیندهدار فوتبال ایران
پارسا برزگر، بازیکن جوان و خوشاستیل اهل رشت که با قد ۱۹۵ سانتیمتری و سبک بازی خاصش در پست مهاجم نوک شناخته میشود، یکی از استعدادهای جالب فوتبال ایران است. او در سالهای اخیر در تیمهای مختلفی بازی کرده و مسیر پیشرفتش را با پشتکار و انگیزه دنبال کرده است.
کمی از شروع فوتبالت بگو،از کجا و چطور آغاز شد؟
من متولد رشت هستم و فوتبال رو از سنین پایین شروع کردم. همیشه عاشق گلزنی بودم و از همون ابتدا در پست مهاجم بازی میکردم. با تلاش زیاد تونستم وارد ردههای پایه خونهبهخونه بابل بشم و بعد از اون به تیم جوانان ملوان بندرانزلی رفتم که تجربه خیلی خوبی بود.
از تیمهایی که بازی کردی برامون بگو. مسیرت تا الان چطور بوده است؟
در ردههای مختلف تو تیمهای خونهبهخونه بابل، ملوان بندرانزلی، مقاومت تهران، پیکان، پارس جنوبی جم، مقاومت آستارا، میرزاکوچک صومعهسرا، چوکای تالش و شهر آرکا کرج بازی کردم.
هر کدوم از این تیمها تجربه ارزشمندی برام بود و باعث شد هم از نظر فنی، هم از نظر روحی پیشرفت کنم.
از افتخاراتت بگو.
یکی از افتخارات مهم دوران فوتبالم دعوت به اردوی تیم ملی امید ایران در سال ۱۴۰۰–۱۴۰۱ بود که تجربه فوقالعادهای برام محسوب میشه.
مربیهایی که نقش پررنگی در پیشرفتت داشتند چه کسانی بودند؟
در این مسیر با مربیان بزرگی مثل جلال چراغپور، مرتضی پورحسین، محمد عبداللهی، ادیب حبیبی، ساسان غلامی، محمود رحیمیان، پیژن شجاعی، محمود انصاری، داوود عنبرستانی، امیرعلی یمینی، رضا نیکنظر، پژمان نوری، میثم وطنخواه و مرتضی اسدی کار کردم.
اما بهطور خاص از آقای پورحسین، آقای عنبرستانی و میثم وطنخواه خیلی یاد گرفتم و واقعاً ممنونشونم چون نقش مهمی در پیشرفتم داشتن.
سبک بازیت چطوره و الگوهات کی هستند؟
من مهاجم نوک هستم و از نظر فیزیکی شباهت زیادی به زلاتان ابراهیموویچ دارم. همیشه سبک بازی او رو دنبال میکنم و از جسارت، تکنیک و روحیهاش الهام میگیرم.
در ایران هم محمد غلامی رو به عنوان الگوی خودم انتخاب کردم، چون سبک بازیاش رو خیلی دوست دارم.
خانواده در مسیر فوتبالت چقدر نقش داشتند؟
خیلی زیاد. واقعاً اگه حمایت و انگیزه پدر و مادرم نبود، شاید الان اینجا نبودم. همیشه پشتم بودن، چه وقتی موفق بودم چه وقتی شرایط سخت بود. ازشون ممنونم و همیشه قدردان زحماتشون هستم.
هدف و آرزوی بزرگت چیه؟
اولین هدفم اینه که بتونم به تیم ملی ایران دعوت بشم و برای کشورم بازی کنم. دوم اینکه روزی پیراهن تیم استقلال تهران رو بپوشم.
در آینده هم آرزوم بازی در فوتبال اروپا و قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپاست. برای رسیدن بهش هر روز سخت تمرین میکنم.
حرف آخر؟
میخوام به همه جوونایی که دنبال رویاشون هستن بگم هیچوقت ناامید نشن. مسیر فوتبال سخته، ولی اگه ایمان، پشتکار و خانواده پشتت باشن، هیچ چیز غیرممکن نیست.
