🎙️مصاحبه اختصاصی پدیده مارکت با احمد تقوی؛از زمین‌های خاکی تا نیمکت فجر سپاسی
روایت زندگی فوتبالی مردی که مسیرش را از زمین‌های خاکی شروع کرد، سال‌ها در سطح اول فوتبال ایران بازی کرد، تجربه تیم ملی را چشید و حالا روی نیمکت مربیگری به دنبال ساختن آینده‌ای بهتر برای خودش و تیمش است.
آقای تقوی، از شروع فعالیت فوتبالی‌تان برای ما بگویید. چطور وارد فوتبال شدید و مسیرتان از ابتدا تا امروز چطور پیش رفت؟
مثل خیلی از فوتبالیست‌های نسل ما، فوتبال را از زمین‌های خاکی شروع کردم. آن زمان امکانات چندانی وجود نداشت و تقریبا همه‌ی بچه‌هایی که به فوتبال علاقه داشتند، همین مسیر را طی می‌کردند. اولین تیم جدی من در رده‌های پایه، گسترش کارگران بود. تیمی قدیمی و ریشه‌دار که متأسفانه امروز دیگر وجود خارجی ندارد. بعد از آن به فتح سپاه رفتم. آنجا دوران خیلی خوبی داشتیم؛ زمان علی کریمی هم‌تیمی بودم و در دو سال حضورم در فتح، سه قهرمانی به دست آوردیم.
به مرور وارد رده بزرگسالان شدم و از حدود سال‌های ۷۶-۷۷ در تیم راه‌آهن بازی کردم. راستش بیشترین دوران فوتبالی‌ام در همین باشگاه گذشت؛ بیش از ده سال برای راه‌آهن بازی کردم و بیشترین تعداد مسابقاتم هم با پیراهن همین تیم بوده. بعد از آن دو سال در تیم صبا باتری حضور داشتم و بعد به ابومسلم مشهد رفتم؛ زمانی که آقای فیروز کریمی و بعد آقای اصغر شرفی در آنجا بودند. مدتی هم در تیم‌های آلومینیوم هرمزگان و پاس همدان بازی کردم. در مجموع چیزی حدود ۲۰ تا ۲۵ سال فوتبال حرفه‌ای پشت سر گذاشتم.
از تیم ملی هم تجربه‌هایی داشتید. کمی در این باره توضیح بدهید.
بله، در مقاطع مختلف به تیم‌های ملی دعوت شدم. در رده جوانان زمان آقای درخشان، در تیم ملی امید هم حضور داشتم. در دوران آقای قلعه‌نویی به تیم ملی بزرگسالان دعوت شدم. همچنین در مقطعی که فوتسال و فوتبال هنوز از هم جدا نشده بودند، به تیم ملی فوتسال هم دعوت شدم. اما چون علاقه‌ای به فوتسال نداشتم، مسیرم را در فوتبال چمنی ادامه دادم.
چه شد که وارد عرصه مربیگری شدید؟
سال‌های پایانی فوتبالم در پاس همدان بودم. همان‌جا و در سال ۹۳-۹۴ به مربیگری روی آوردم. سال بعد هم با خداداد عزیزی در شهدای تبریز همکاری داشتم؛ ما از قدیم رفاقت داشتیم و این همکاری خیلی برایم تجربه ارزشمندی بود. بعد از آن چند سالی دستیار پیروز قربانی شدم؛ در تیم‌هایی مثل رایکای بابل و بوکان. با مربیانی مثل سیروس بختیاری‌زاده و سیاوش اکبرپور هم کار کردم. امسال هم دوباره به دعوت پیروز قربانی به فجر سپاسی شیراز پیوستم تا همکاری‌مان ادامه پیدا کند.
درباره شرایط تیم فجر سپاسی در این فصل بگویید. نتایج اولیه تیم شما خوب بوده.
واقعیت این است که تیم فجر بعد از بازگشت به لیگ برتر، شرایط خوبی دارد. شاکله اصلی تیم از فصل قبل حفظ شده و همین ثبات به ما کمک زیادی کرده. ۱۲-۱۳ بازیکن اصلی پارسال ماندند و در کنار آن چند بازیکن باتجربه که سابقه بازی در تیم‌های بزرگی مثل استقلال و پرسپولیس را دارند، اضافه شدند. این ترکیب جوان و باتجربه باعث شد از نظر تاکتیکی تیم خیلی زود به انسجام برسد.
در دو بازی اول نتایج خوبی داشتیم. مثلا مقابل پرسپولیس تا دقیقه ۹۴ جلو بودیم و بعد از گلی که زدیم در دفاع خیلی موفق بودیم و بعد از اومدن ارونوف به بازی فشار پرسپولیس روی تیم ما بیشتر شد و روی یک حرکت فنی ارونوف و علی علیپور که به نظر من جز بازیکنان خوب حال حاضر ایران است گل خوردیم.
البته که پرسپولیس همیشه پرسپولیس است، حتی اگر چند بازیکنش هم غایب باشند. گرفتن یک امتیاز از آن‌ها در تهران نتیجه‌ی بدی نیست. در کل از عملکرد بچه‌ها راضی هستیم.
تعطیلی‌های پیاپی لیگ چقدر روی تیم شما تأثیر دارد؟
خیلی زیاد. تیم‌هایی مثل استقلال، پرسپولیس یا سپاهان امکانات و بودجه دارند. در زمان تعطیلی می‌توانند اردو بگذارند یا بازی دوستانه با تیم‌های خوب برگزار کنند. اما تیمی مثل فجر چنین امکانی ندارد. ما با بودجه محدود کار می‌کنیم و این وقفه‌ها بیشتر به ضرر ماست. تیم ما زودتر از بقیه تمرینات پیش‌فصل را شروع کرد و شرایط آرمانی پیدا کرده بود، اما حالا با تعطیلی‌ها دوباره باید از نو کار کنیم. این مسئله هم روی کیفیت لیگ تأثیر می‌گذارد و هم روی انگیزه بازیکنان و حتی تماشاگران.
شما سال‌ها با بازیکنان جوان کار کردید. به نظر شما الان وقت استفاده از جوان‌ها در تیم ملی است؟
نه، الان زمان مناسبی نیست. ما در آستانه جام جهانی هستیم. در این مقطع نباید ریسک کرد. جوان باید در شرایطی بازی کند که آماده باشد و تجربه کسب کند، نه اینکه یک‌باره در بالاترین سطح به میدان برود و تحت فشار نابود شود. ما باید این کار را سه چهار سال قبل شروع می‌کردیم. الان مربی تیم ملی نیاز به بازیکنان باتجربه دارد تا تیم را از گروه بالا ببرد. اینجا جای آزمون و خطا نیست.
آقای تقوی، با شرایط فعلی فوتبال ایران، به نظر شما تیم ملی می‌تواند در جام جهانی ۲۰۲۶ حرفی برای گفتن داشته باشد؟
واقعیتش امیدوار نیستم. ما سال‌هاست به جای برنامه‌ریزی فقط به شانس، غیرت و قرعه خوب دل بسته‌ایم. کشورهای آسیایی مثل ژاپن و حتی ازبکستان از ما جلو زده‌اند چون مطالعه، تلاش و کار مداوم دارند. ما بازیکنان بااستعداد زیادی داریم، اما وقتی مدیریت و برنامه درست وجود نداشته باشد، استعدادها هم شکوفا نمی‌شوند. اگر هم در جام جهانی ۲۰۲۶ نتیجه بگیریم بیشتر به خاطر غیرت بازیکنان و شرایط خاص مسابقات خواهد بود، نه به خاطر یک روند اصولی و علمی. در جام جهانی هم اگر قرعه آسانی داشته باشیم، شاید با غیرت ایرانی بتوانیم نتیجه بگیریم، اما این برنامه‌ریزی نیست.
آینده فوتبال ایران را چطور می‌بینید؟
واقعیتش خوش‌بین نیستم. کشورهای آسیایی مثل ژاپن، کره‌جنوبی و حتی ازبکستان از ما جلو زده‌اند. آن‌ها برنامه‌ریزی، مطالعه و تلاش مداوم دارند. فوتبال در دنیا بر اساس زحمت و علم جلو می‌رود، ولی ما بیشتر به شانس و غیرت تکیه کرده‌ایم. مشکلاتی مثل مدیریت ضعیف، حاشیه‌ها و حتی مسائلی که اصلا فوتبالی نیستند، باعث شده ما عقب بمانیم.
ما استعداد زیاد داریم، بازیکنان بزرگی مثل علی دایی، علی کریمی و خداداد عزیزی از همین کشور بیرون آمدند، اما متأسفانه روند توسعه نداریم.
در پایان اگر حرفی مانده بفرمایید.
فقط می‌خواهم از همه‌ی کسانی که کنار تیم هستند تشکر کنم؛ از بازیکنان، کادر فنی و مدیریتی، و به خصوص تماشاگران شیرازی که در بازی دوم با حضور پرشورشان ما را حمایت کردند. واقعا آن جو ورزشگاه پارس بی‌نظیر بود و کمک بزرگی کرد تا بتوانیم سه امتیاز بازی را حفظ کنیم. امیدوارم این روند ادامه پیدا کند و بتوانیم همراه با فجر سپاسی نتایج خوبی بگیریم.
